تِهْران بزرگ‌ترین شهر و پایتخت ایران، مرکز استان تهران و شهرستان تهران است. جمعیّت شهر تهران طبق سرشماری سال (۱۳95) بالغ بر ۸٬69۳٬7۰6 نفر و مساحت 574 کیلومتر مربّع است؛ تهران بیست و پنجمین شهر پرجمعیّت جهان به‌شمار می‌آید. در جنوب دامنهٔ رشته‌کوه البرز در ۱۱۲ کیلومتری جنوب دریای خزر واقع شده‌است. این شهر دارای ۳74 محله، یک شبکهٔ متراکم بزرگراهی و 7 خط فعال مترو و ۸ خط در حال ساخت مترو است که در سال ۱۳94، 7۱7 میلیون مسافر را جابه‌جا کرده‌اند. پیشینه شکوفائی تهران به سال ۱7۸۸م هنگامی که آغا محمد خان قاجار آن را به پایتختی برگزید، بازمی‌گردد. سپس در روزگار رضا شاه پهلوی با شتاب بیشتری گسترش یافت و مردم بسیاری از استان‌ها پیرامونش را جذب نمود. از دهه ۱96۰م، مرکز جذب مهاجران زیادی از سراسر ایران بوده‌است. ساکنان اصلی تهران، گروه‌های فارسی‌زبان بودند، اکنون مردم از اقوام مختلفی در این شهر زندگی می‌کنند. در تهران مردم به زبان فارسی با هم گفتگو می‌کنند. بیشتر مردم در این شهر، زبان فارسی با لهجه تهرانی دارند. دیگر گروه‌ها ساکن تهران عبارتند از کرد، آذربایجانی، گیلک، مازندرانی، ارمنی، عرب، لر. تراکم جمعیت در تهران بین ده‌هزار و هفتصد تا بیش از یازده هزار فرد در هر کیلومتر مربع برآورد می‌شود که بنابر آمار بیستمین شهر پرتراکم جهان است. شهر تهران در شمال ایران، در کوهپایه‌ها جنوبی رشته‌کوه البرز در حد فاصل طول جغرافیایی 5۱ درجه و ۲ دقیقهٔ شرقی تا 5۱ درجه و ۳6 دقیقهٔ شرقی، به طول تقریبی 5۰ کیلومتر و عرض جغرافیایی ۳5 درجه و ۳4 دقیقهٔ شمالی تا ۳5 درجه و 5۰ دقیقهٔ شمالی به عرض تقریبی ۳۰ کیلومتر گسترده شده‌است. ارتفاع شهر در بلندترین نقاط شمال به حدود ۲۰۰۰ متر و در جنوبی‌ترین نقاط به ۱۰5۰ متر از سطح دریا می‌رسد. تهران از شمال به نواحی کوهستانی، و از جنوب به نواحی کویری منتهی شده، در نتیجه در جنوب و شمال دارای آب و هوایی متفاوت است. نواحی شمالی آب و هوای سرد و خشک و نواحی جنوبی آب و هوای گرم و خشک دارند. ساختار اداری ایران در تهران متمرکز شده‌است. تهران به ۲۲ منطقه، ۱۳4 ناحیه (شامل ری و تجریش) و ۳74 محلّه تقسیم شده‌است. نماد شهر تهران برج آزادی است. برج میلاد نیز...